Apel do posłów

Publikujemy apel Platformy Integracji Osób Niepełnosprawnych PION do posłów na Sejm RP dotyczący planowanej nowelizacji ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. Czytamy w nim: „(… )w okresie przedwyborczym najsilniejsze grupy interesów podejmują próby ukształtowania systemu prawnego w zgodzie z ich partykularnym interesem, mamy jednak nadzieję że posłowie na Sejm RP nie dopuszczą, aby działo się to z całkowitym pominięciem debaty społecznej, a przede wszystkim – kosztem interesów najciężej poszkodowanych osób z niepełnosprawnością”.

Warszawa, 16.03.2015 r.

Szanowni Państwo
Posłanki i Posłowie na Sejm RP

Zwracamy się do Państwa z apelem, dotyczącym planowanej nowelizacji ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, która może skutkować utratą zatrudnienia przez ponad 29 tysięcy najciężej poszkodowanych osób z niepełnosprawnością.
Inicjatywa ta, niezmiernie groźna dla rynku pracy tej grupy niepełnosprawnych, budzi nasze najwyższe zaniepokojenie.

Pełnomocnik Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych, w czasie swojej wieloletniej kadencji, niezwykle krytycznie wypowiadał się o praktykach wielokrotnych zmian ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej, w drodze ich nowelizacji.
Tymczasem wbrew tym opiniom, liczba nowelizacji ustawy o rehabilitacji w ostatnich miesiącach, osiąga swoisty rekord.

Zapowiadana przez Pełnomocnika Rządu, postulowana także przez stronę społeczną, nowa ustawa o rehabilitacji osób niepełnosprawnych, nie doczekała się (i z pewnością już się nie doczeka) uchwalenia w obecnej kadencji Sejmu, mimo że prace nad nią zostały zapowiedziane przed siedmioma laty.
Na kilka miesięcy przed końcem kadencji Sejmu podejmowana jest natomiast inicjatywa (jakoby poselska, a w rzeczywistości przygotowana przez lobbystów z Konfederacji Lewiatan) kolejnej nowelizacji ustawy, mająca na celu zmianę art. 22 skutkującą likwidacją tysięcy miejsc pracy najciężej poszkodowanych osób niepełnosprawnych.
Jej długofalowym (żeby nie powiedzieć trwałym) efektem, będzie wstrzymanie w najbliższych latach możliwości nie tylko wzrostu, ale przede wszystkim odbudowy utraconych w wyniku nowelizacji – miejsc pracy dla osób chorujących psychicznie, upośledzonych umysłowo, z epilepsją, niewidomych i z całościowymi zaburzeniami rozwojowymi. A przecież ich sytuacja na rynku pracy, co powszechnie wiadomo, już jest niezwykle trudna.

Społeczny sprzeciw budzi również forma realizacji tego pomysłu, poprzez wprowadzenie go pod obrady Sejmu w trybie inicjatywy ustawodawczej grupy posłów. Po raz kolejny zmiana prawa w niezmiernie ważnym społecznie obszarze podejmowana jest w sposób, który pozwoli na pominięcie szeroko zakrojonych konsultacji społecznych.

Determinacja autorów tej inicjatywy – tak ze względu na tempo, jak na czas jej przeprowadzenia – skłania do zastanowienia. Zmiana ustawy w takim trybie i czasie nie znajduje bowiem uzasadnienia ani w kondycji finansowej PFRON, ani w stanie budżetu państwa. Nie uzasadnia ich również, podnoszona przez inicjatorów nowelizacji, skala i charakter nieprawidłowości w zakresie funkcjonowania ulg na PFRON.

Uważamy, że bardzo realne ryzyko negatywnych społecznych skutków dla zatrudnienia najciężej poszkodowanych osób z niepełnosprawnością, a także skomplikowany splot interesów różnych grup oraz środowisk społecznych i biznesowych (pracodawców, dużych, średnich i małych przedsiębiorstw, pracodawców zatrudnienia chronionego, osób niepełnosprawnych, w tym najciężej poszkodowanych) nakazują poprzedzenie tak istotnego projektu – rzetelną i merytoryczną dyskusją.
Przede wszystkim nie można pominąć faktu, że pod rządami obecnego stanu prawnego dotyczącego art. 22, w ciągu ostatnich czterech lat powstało ponad 29 tysięcy nowych miejsc pracy najciężej poszkodowanych osób z niepełnosprawnością.

Zadajemy sobie zatem pytanie: Komu to przeszkadza? Kto i dlaczego chce zmienić ten niezwykle korzystny mechanizm tworzenia i utrzymywania zatrudnienia istotnej grupy społecznej?

Szanowni Państwo,
w przeszłości byliśmy świadkami wielu nowelizacji prawa dotyczących osób z niepełnosprawnością, które przeprowadzane były w trybie doraźnym. Stąd obawa, że wielokrotne praktyki w tym zakresie i tym razem posłużą do potraktowania obecnej inicjatywy w podobny, niemal rutynowy sposób – starając się nie wywoływać zainteresowania parlamentarzystów.

I to jest główny powód, dla którego zwracamy się do Państwa z apelem o uniemożliwienie zastosowania do tej inicjatywy – poselskiego trybu uchwalenia zmiany porządku prawnego oraz o spowodowanie, aby przedstawione w projekcie rozwiązania poddać szerokiej debacie społecznej i wnikliwej analizie nie tylko skutków finansowych (przychody PFRON), ale przede wszystkim – w oparciu o rzetelnie zweryfikowaną symulację – skutków społecznych, ze szczególnym uwzględnieniem wpływu na zatrudnienie najciężej poszkodowanych osób niepełnosprawnych.

Odnosimy wrażenie, że w okresie przedwyborczym najsilniejsze grupy interesów podejmują próby ukształtowania systemu prawnego w zgodzie z ich partykularnym interesem, mamy jednak nadzieję że posłowie na Sejm RP nie dopuszczą, aby działo się to z całkowitym pominięciem debaty społecznej, a przede wszystkim – kosztem interesów najciężej poszkodowanych osób z niepełnosprawnością.

PREZES ZARZĄDU
dr Marek Łukomski