Z ogromną satysfakcją odbieramy głosy naszych czytelników w ważnych sprawach poruszanych na łamach WatchDogPfron. Nasz artykuł o chorujących na schizofrenię spotkał się z żywym i aktywnym odbiorem. Poniżej publikujemy dwie ważne opinie naszych czytelników w sprawie, o której pisaliśmy w poniedziałkowym artykule pt. Dramat 400 tysięcy osób chorujących na schizofrenię. Co na to decydenci polityczni?.
Matka chorującego na schizofrenię:
Mój syn choruje na schizofrenię od 17 roku życia. Obecnie ma 31 lat. Jest na rencie. Netto otrzymuje ponad 600 zł. Niestety od czterech lat nie wychodzi samodzielnie z domu. Musi zawsze mieć osobę towarzyszącą. Leki bierze systematycznie i akurat z tym nie ma problemu. Z powodu zażywania leków ma bardzo dużą nadwagę. Rola lekarza psychiatry sprowadza się do wypisania recepty i pytania „jak się pan czuje? W sumie nie dziwię się psychiatrom, bo kwota przeznaczona na leczenie psychiatryczne jest najniższa w porównaniu z innym lecznictwem. Narodowy Program Ochrony Zdrowia Psychicznego powstał za poprzedniej kadencji PO. Był szumnie wprowadzony. Utworzono w każdym Urzędzie Miasta i Urzędzie Wojewódzkim zespoły, które miały koordynować wdrażanie NPOZP. Niestety wobec braku pieniędzy na realizację programu członkowie zespołu spotkali się i realizowali tylko takie działania, które nie wymagały dofinansowania. Obecnie realizacja Narodowego Programu Ochrony Zdrowia Psychicznego została odłożona na najwyższą półkę bo……..nie ma pieniędzy. Chorzy psychicznie i ich rodziny nie pojadą do pod Sejm i nie będą protestować, więc można odkładać na wieczne nigdy. A co bym chciała żeby rząd wreszcie zaczął realizować? : wdrożenie psychiatrii środowiskowej .Chory mógłby być leczony w domu, gdzie jego powrót do zdrowia byłby znacznie szybszy. Zwiększenie nakładów na pomoc osobom z doświadczeniem choroby psychicznej, które jak mój syn wymagają rehabilitacji poprzez terapię indywidualną (w Polsce nie refundowana) i grupowej. Nie wszyscy chorzy chcą uczęszczać do tzw. Centrów Psychiatrycznych, gdzie taka pomoc jest oferowana. Refundacja leków najnowszej generacji, które nie powodują tak dużych skutków ubocznych. I najważniejsze, natychmiastowa pomoc osobom które przeżyły pierwszy kryzys psychiczny. Są to najczęściej młodzi ludzie bez doświadczenia życiowego już nie dzieci, ale jeszcze nie dorośli. Z powodu niewiedzy w naszym społeczeństwie na temat chorób psychicznych, wielu rodziców nie wie co się dzieje z jego dzieckiem i ukrywa ten fakt nawet przed najbliższą rodziną i znajomymi. Ważna jest więc edukacja, już na poziomie szkoły podstawowej i na pewno średniej . Najlepsze rokowania mają chorzy, którzy zapadli na schizofrenię w wieku 24-35 lat bo mają doświadczenie życiowe, często rodziny i pracę, którą tracą w momencie zachorowania. Takie osoby powinny uzyskać wsparcie od państwa i znaleźć zatrudnienie w zakładach chronionych. Osoby o cięższym przebiegu choroby powinny mieć przydzielonego asystenta osoby niepełnosprawnej. Dziękuje za publikację tego artykułu, bo problem jest nieustannie odkładany w bliżej nieokreśloną przyszłość. Pozdrawiam zespół redakcyjny.
Adam:
Zatrudniam wielu pracowników chorych na schizofrenię. Jestem z tego dumny, że pomagam tylu osobom, a one odpłacają się najczęściej lojalnością i bardzo dobrą postawą, wykonywaniem obowiązków. Jeśli tylko da się im możliwość wykazania, mają dobrze dobrane leki, które regularnie przyjmują i chodzą na wizyty to nie mam lepszych ludzi!
